ch. 1
Eum.1.1
Eumenes Cardianus. huius si virtuti par data
esset fortuna, non ille quidem maior exsitisset, quod
magnos homines virtute metimur, non fortuna, sed
multo illustrior atque etiam honoratior.
Eum.1.2
nam cum aetas eius incidisset in ea tempora, quibus Macedones
florerent, multum ei detraxit inter eos viventi, quod
alienae erat civitatis, neque aliud huic defuit quam
generosa stirps.
Eum.1.3
etsi enim domestico summo genere
erat, tamen Macedones eum sibi aliquando anteponi
indigne ferebant, neque tamen non patiebantur: vincebat enim omnes cura, vigilantia, patientia, calliditate
et celeritate ingenii.
Eum.1.4
Hic peradulescentulus ad amicitiam accessit Philippi,
Amyntae filii, brevique tempore in intimam pervenit familiaritatem: fulgebat enim iam in adulescentulo indoles virtutis.
Eum.1.5
itaque eum habuit ad manum
scribae loco, quod multo apud Graios honorificentius
est quam apud Romanos. namque apud nos, re vera
sicut sunt, mercennarii scribae existimantur; at apud
illos e contrario nemo ad id officium admittitur nisi
honesto loco, et fide et industria cognita, quod necesse est omnium consiliorum eum esse participem.
Eum.1.6
hunc locum tenuit amicitiae apud Philippum annos
septem. illo interfecto eodem gradu fuit apud Alexandrum annos tredecim. novissimo tempore praefuit etiam alterae equitum alae, quae Hetaerice appellabatur. utrique autem in consilio semper affuit et
omnium rerum habitus est particeps.